للمساهمة في دعم المكتبة الشاملة

فصول الكتاب

<<  <  ج: ص:  >  >>

روزي از راه رعونت در كلستان هوا جلوه حكمت جو طاؤس ملون كرده أم

شاهباز غيرت حق از كمين زد ينجه زان كبوتر وار در يك كوشه مسكن كرده أم

ره دين يك برج بي روزن نمودندم ولي من بهمت ره برون از هفت روزن كرده أم

برجى انكه جون دلم بل كز دل من تنك تر رشته أم كوئي مكان در جشم سوزن كرده#

أم

برج قوس است اين ومن خورشيد سان بر عالمي نو بهار را ز آه سرد بهمن كرده أم

ابن نه بس آهنكر آوردم نويد بخت بد كفتمش بر كردن از خوني بكردن كرده أم

مسند خورشيد زرين تخت مي زيبد مرا حال را من تكيه بر كرسي آهن كرده أم

در كريبان سر فرو برد ازدهاي هفت سر تا من اين مار دو سر در زير دامن كرده أم

بند بيزن ميكنندم عرض در جاه ستم ني منيزه ديدم وني جرم بيزن كرده أم

صبر بازوي تهمتن دارد از روى قياس قوت مخلص ببازوي تهمتن كرده أم

همدمانم هريكي در شغل ومن در بند حبس حاش لله زين سخن تنها كنه من كرده أم

كار بر عكس است ورنه خود كه روز بدكشد شغل اشراقي كه من بر وجه أحسن#

كرده أم

تاوك جرخ ستمكر بكذرد روشن ز بشت كرجه روى صبر را از سينه جوشن كرده#

أم

تن غذا خواهست دربند غم ومن راتبش شربت از خون وكباب از دل معين كرده أم

يك زبان بودم جو لاله در شكايت بعد ازين خويشتن را بعد ازين مانند سوسن كرده أم

جون بنفشه سر به بيش افكنده از قحط كرام هم جو سوسن ده زبان از مدحت#

الكن كرده أم

كيفر لب مي برم كز كفتن مدح دروغ هر كداي را شه وأشهب زلادن كرده أم

كه سها را برفروغ ماه رجحان داده أم كاه دريا را كم از فيض غريزن كرده أم

دوستي با حرص كردم جون عميد از آز خون زان قناعت را بروي خويش دشمن كرده#

أم

طبع آتش باي را از دست بي آبي جرخ زير حمل محنت اكنون بين جه كودن كرده أم

خاطر معنى طراز وطبع كوهر زاي را كرجه ديري شد كه بي قطران ستردن كرده أم

هستم اين يك شعر ديواني وصد درج كهر بلكه هر بيتش به از شعر ملون كرده أم

حبس برمن شيون آورده است واز لطف سخن سور ديدستي كه من در عين شيون#

كرده أم

يا رب از نخل كرم برك ونواي من بده مرغ حان را جون بتوحيدت نوازن كرده أم

خلعت امنم كرامت كن كه ما را دركهت مامن اصليست اينك قصد مامن كرده أم

دور دار از ظلمت شرك ونفاق وحقد وكين باطني كز نور اخلاصت مزين كرده أم

آفتاب معرفت در سينه أم تابنده دار جون كهر هاي يقين را سينه معدن كرده أم

حرف الغين

غياث الدين بلبن سلطان الهند

الملك المؤيد المنصور غياث الدين بلبن السلطان الصالح كان من الأتراك الفراخطائية، جلب

في صغر سنه إلى بغداد فاشتراه الشيخ جال الدين البصري سنة ثلاثين وستمائة وأتى به

إلى الهند، فاشترى منه السلطان شمس الدين الإيلتمش فرباه في مهد السلطنة وزوجه

بابنته، فتدرج إلى الإمارة وجعل أمير شكار في عهد رضية بنت الإيلتمش ومير آخور في

عهد بهرام شاه وأمير حاجب في عهد

<<  <  ج: ص:  >  >>