(٢) وانتقاد نزد أهل تعميه عبارتست از اشاره كردن بعضى از حروفها از براى تصرف كردن در ان بوجهي از وجوه چنانكه اوّل ومفتح وورى وسر وامثال ان گويند وحرف نخستين مراد دارند وآخر وأمد ونهايت ودامن وامثال ان بكريند وحرف آخر كلمه قصد كنند ودل وميانه ومركز وواسطه ومانند ان پويند وحروف وسط كلمه مراد دارند جون فرد باشد چنانكه در معمى باسم شمس. گر دست دهد به پايت افكندن سر باشم سر سروران خورشيد افسر يعني اگر سين را به پاى شم اندازند شمس حاصل آيد مثال ديگر معمى باسم نور الله. جو برتابد قدت صبر از صنوبر پياپى لاله در راهت نهد سر يعنى اگر لفظ صبر از صنوبر دور كنند نو باقي ماند ولاله در پاى راه اندازند ومجموع جمع كنند نور الله حاصل آيد واين عمل از اقسام اعمال تسهيلى است كذا في بعض الرسائل لمولانا عبد الرحمن الجامي.